Tene er orðinn einn af þessum stöðum sem við Íslendingar sækjum mikið allt árið um kring enda þægilegt og einfalt að eyða fríinu sínu hér. Loftslag er þægilegt, alltaf sama veðrið nánast, ekki of kalt og ekki of heitt. Moskítóflugurnar í algeru lágmarki og viti menn matarmenning á góðu plani ef maður veit hvar á að leita.
Ég hef aldrei verið Tene maður, hef í gegnum tíðina fundist þessi áfangastaður óspennandi og hallærislegur og bara á lágu plani. Það er ekkert spennandi hér að skoða. Engin forn saga eða menning, engin spennandi þorp eða bæir eða falleg náttúruundur (að mínu mati, svo ég særi ekki neinn) en það er það sem ég sækist í þegar ég ferðast, oftast. Það er þó svo sannarlega hægt að segja að Tenerife sé fullkominn fyrir að gera ekki neitt, slappa af, sleikja sól og gera vel við sig í mat og drykk. Já það er nefnilega þetta síðasta sem fær mig til að endurskoða álit mitt á Tene.

Nú er ég hér í 3. sinn á 8 árum og nú ákváðum við Sigrún mín að kafa dálítið í matarkúltúrinn hér, lesa okkur til og safna að okkur meðmælum fólks sem við treystum ágætlega í mat. Þannig að ef þetta kemur vel út og við erum sátt þá er Tene kannski orðinn hinn fullkomni áfangastaður þegar maður vill bara vinda ofan af sér og hlaða batteríið án þess að hafa móral yfir því að vera ekki að skoða og skoða og drekka í sig sögu og menningu?

Hér að neðan tek ég saman það sem okkur fannst vert að skoða í mat og drykk í 10 daga ferð okkar.

La Vieja í Caleta

Fyrsta kvöldið okkar á Tene þá hittum við góða vini sem bókuðu þetta borð fyrir okkur. Þau höfðu borðað hér nokkrum sinnum og fannst “óhætt” að hitta okkur hér eins og þau orðuðu það. Þetta var home run, mjög glæsilegur sjávarréttastaður sem stendur hér við litla vík í La Caleta sem er lítið eins konar þorp eða hverfi við ströndina. Þetta er eins og eitthvað allt annað en Tenerife, minnir mig helst á lítið sjávarþorp á Krít. Útsýnið frá veitingastaðnum var algerlega geggjað, sérstaklega ef maður passar að vera á staðnum við sólsetur. Maturinn var líka frábær og þjónusta góð. Sumt sjávarfangið var meira að segja lifandi og beið þess að vera valið til átu.
Ég fékk mér skötuselinn sem var mjög góður en látlaus og smakkaði svo sandhverfuna hjá nafna mínum Ragnari Frey (Læknirinn í Eldhúsinu), virkilega gott. Humar linguine rétturinn var hins vegar alveg geggjaður, mögulega það besta þetta kvöldið. Já ef maður er fyrir sjávarfang þá er þetta staðurinn.

Ef þú ert eins og dóttir mín sem gat bara ekki hugsað sér að borða humarinn eða krabba eftir að hafa séð þá rölta um í fiskabúrinu við innganginn þá getur þú bara valið allt hitt sem “sem er dautt” en var veitt sama dag samt. T.d. túnfisksteikin, ummmm með hvítlauksolíu og smá salti, geggjuð!

The Ginger Pig

Þegar við vorum hér síðast duttum við inn á lítinn breskan sportbar sem hét Thirsty Turtle. Við vorum ekki að búast við miklu en þetta var undir lok covid bylgju tvö minnir mig og bara 50% af börum og veitingahúsum opinir. Við enduðum á að koma þarna ítrekað því maturinn var frábær og kokteilarnir geggjaður. Ég smakkaði t.d. Amaretto Sour þarna í fyrsta sinn.

Alla vega, þessi staður er farinn en um 10m ofar i götunni er kominn annar staður, sömu eigendur skilst mér, The Ginger Pig. Þetta er frábær staður, ögn stærri en skjaldbakan, við erum að tala um grillað og brasað enskt/amerískt fusion (eða það finnst mér amk) og já kokteilarnir eru á sínum stað. Músík er hávær en truflaði mig ekki, þetta passaði bara vel við stemninguna og það er vel hægt að tala saman þarna. Matseðillinn er skemmtilega villtur og mikið að gerast á honum og fær munnvatn til að flæða.

Mælum með The Piggy Platter fyrir tvo en hér færð þú blöndu af þvi helsta sem er í boði af kjöti. Reyndar var ostakjötlokan (philly cheese steak) algerlega frábær. Hér er mín útgáfa af þessari steik. Það kom okkur á óvart hvað allt kjötið á plattanum var gott, nautarifaugað (ribeye) var frábært og rifni grísinn (pulled pork) með því betra sem ég hef smakkað í þeim flokki. Já óhætt að segja að þessi staður hafi hitt í mark. Við erum að tala um “mega pint” ef þú pantar rauðvín eða hvítt sko! Svo er líka hægt að fá hér frábæran morgun brunch!

Bianco á amerísku ströndinni

Þessi er á amerísku ströndinni, ítalskur dálítið fine dining en ekkert samt of hátíðlegur. Hér er fín stemning, mikið að gerast, fólk fer greinilega mikið hingað á afmælisdaginn sinn því það voru blöðrur hér og þar og stjörnuljós með klöppum og fagnaðarlátum, Dóttir mín var reyndar ein af þessum., 9 ára dama takk fyrir.

Það er músík, soft techno eða house sem plötusnúðurinn á staðnum töfraði fram. Maturinn, klassískt ítalskt, allt geggjað sem við smökkuðum. Ég smakkaði arancini bollurnar hjá nafna mínum í Eldhúsinu, svakalega gott, nauta carpaccioið klikkar heldur aldrei, nema stundum, en ekki í kvöld. Svo vorum við frúin með grillaðar kóngarækjur með ætiþirstlum í mjög bragðmikilli spicy sósu. Þetta dansaði mjög vel saman og paraðist vel við þétt smá sætt rauðvínið sem þjónninn okkar mælti með.

Dóttir mín fékk svo afmælis eftirrétt í boði hússins, furðu góður ítalskur súkkulaðiís. En hún var alsæl. Við fengum okkur öll svo limoncello í eftirrétt til að tempra af meltinguna. Reyndar fékk einn í hópnum sér espresso martini og sá var svo sannarlega ekki af verri endanum. Loks komu þeir með auka limoncello fyrir okkur Ragnar og hvöttu okkur til að mæla með staðnum en þá var ég svo sem búinn að henda inn á instagrammið :). Ja ég held ég gæti vel mælt með þessum stað. Kæmi kárlega aftur. Ein athugasemd reyndar, limoncello er aldrei borið fram ískalt hér á Tene, ekki á einum einasta stað sem við heimsóttum, skrítið því það er svo miklu miklu betra þannig.

Rosso Sul Mare í Caleta

Þessi staður er algjört möst ef maður hefur ánægju af fullkomnum ítölskum mat og óaðfinnanlegu útsýni yfir hafið. Ég held að þessi staður standi uppúr hjá okkur í þessari yfirferð okkar. Mikilvægt að panta borð fyrirfram, flott að óska eftir borði við gluggann eða veröndina eftir því hvað maður kallar þetta og passa að bóka ekki borð of seint. Í október/nóvember er kl 18:00 heppilegur tími því þá er maður þarna í ljósaskiptunum þegar hafið og himininn breytist í bleikt og svo rautt áður en myrkur skellur á. Dásamlegt sjónarspil.

Svo er bara svo róandi að horfa á öldurnar og heyra sjávarniðinn á meðan maður sötrar góðan drykk eða borðar eitthvað gott. Við erum að tala um dálítið elegant stað en samt enginn rembingur eða snobb. Þú getur alveg mætt bara í stullum og bol. Verðlag í hærri kantinum en þú ert hér að borga fyrir staðsetningu og gæðin.

Við smökkuðum nokkra rétti, allt frábært. Tuna tartar með lárperumauki sem var ljómandi gott þó svo að dóttir okkar tilkynnti okkur að okkar heimalagaða tuna tartar væri enn betra. Svo var það nauta carpaccio sem klikkar bara ekki, einn í hópnum fékk sér gráðosta gnocchi sem var með því betra sem maður hefur smakkað í þeim geira, svo ríkulegt bragð af ostinum og gnocchi koddarnir svo lungna mjúkir og dásamlegir. Svo var það white duck ragu með pappardelle pasta, þvílíkt ljúfmeti, ég hafði ekki smakkað þennan frábæra rétt áður. Loks fékk ég mér nauta filet með foi gras og púrtvíns demiglace. Ég er ekki að ýkja þegar ég segi, besta nautasteik sem ég hef fengið sem ég man eftir. Vá!!!

Welcome India

Hér höfum við borðað áður og vorum gríðarlega ánægð með matinn og við höfum mælt með þessum stað við marga og allir þeir sem hafa prófað eru á sama máli. Við erum að tala um ekta indverskan mat í frekar látlausri yfirbyggingu, við erum að tala um plaststóla og hallærislega dúka og skreytingar og það er blikkandi marglit jólasería í blómabeðinu fyrir utan, en þjónustan er vinaleg, afgreiðsla hröð og eins og ég sagði maturinn óaðfinnanlegur og verðlagi er stillt í hóf. Ekkert bullshit, þú ert kominn hingað til að borða góðan mat og það er nákvæmlega það sem þú færð, ekkert meira eða minna.

Já hér er svo sannarlega öruggt að maður eigi skemmtilega stund með vinum og vandamönnum, Ég notaði tækifærið og dró Darra minn á staðinn því hann elskar indverskt. Sjáið bara hversu sáttir við erum með þetta 🙂

Hér erum við að borða alvöru indverskan mat sem er langt frá því í gæðum sem við eigum að venjast heima á Islandi. Það er í raun ekki hægt að bera saman matinn hér á Welcome við matinn á stóru indversku stöðunum heima. Þetta er svo miklu mun betra og margfalt ódýrara. Hér ætla ég samt að undanskilja Funky Bhangra í Pósthúsinu Mathöll því þar fær maður sannarlega góðan indverskan mat.

Við pöntuðum marga rétti á Welcome India, allt algerlega magnað, öll þessi krydd og þessar bragðflækjur sem ómögulegt er að reyna að lýsa hér. Kókos naanbrauðið algerlega úr þessum heimi og svo Bombay Aloo kartöflurnar ótrúlegar. Við reyndum að fá upplýsingar um kryddin í sósunum en fengum ekkert að vita, fjölskylduleyndarmál auðvitað!

Já ég held að ég gæti borðað hér öll kvöld vikunnar án þess að fá leið á því.

Habibi Los Christianos

Það voru margir sem mæltu með þessum stað og því ákváðum við að skoða hann. Líbanskur staður hljómar of vel. Í stuttu máli hins vegar þá var ég ekki sérstaklega upprifinn. Kannski vorum við óheppin þetta kvöld eða ég illa fyrir kallaður en mér fannst þetta ekki eitthvað sem ég myndi eltast sérstaklega við.

Umhverfið er flott og spennandi, maður upplifir alveg þessa Vestur Asísku stemningu og því var ég mjög spenntur að smakka. Mér fannst matseðillinn dálítið flókinn en það er svo sem ekkert sem dregur staðinn niður, hann er líka flókinn á Welcome India t.d. Þjónustan var hins vegar frekar óspennandi, stúlkan sem reyndi að afgreiða okkur var pirruð og óþolinmóð og það reyndist ótrúlega mikið flækjustig að ákvarða hve mörg vínglös átti að koma með á borð.

Maturinn sem við pöntuðum var alveg góður, og spennandi bragðflækjur en bragðið var bara ekki mikið. Ég get bara ekki komist hjá því að bera saman við Welcome India þar sem bragðið er svo ríkt og magnað og öll krydd vel merkjanleg.

Svo var þarna þetta kvöld magadansmær sem dúkkaði upp annað slagið og dansaði á milli borða. Ég veit ekki hvort það er þannig öll kvöld en einhvern veginn fannst manni þetta óþægilegt. Fáklædd ung kona að dilla sér…æ ég veit ekki með það.

Winebar nr55, lítið sætt ævintýri

Ég má til með að nefna þennan litla skemmtilega vínbar. Jafnvel þótt ég hafi ekki náð að borða þarna þá tek ég hann með hér í upptalningunni af því að ég heillaðist dálítið af sögunni.

Staðurinn er pínulítill, eiginlega bara hola í vegg. Eigendurnir eru þau Roxanne frá Danmörku og Leandro frá Ítalíu. Já ég verð að viðurkenna að ég fékk pínu útrás að spjalla við Roxanne á dönsku en það var mjög erfitt að ræða við Leandro hins vegar því hann er ekki sá færasti í enskunni, og hann viðurkennir það alveg. Ég skildi bara svona 55% af því sem hann sagði en það var allt í lagi, handahreyfingar og íslítalska virkaði alveg og hann kann vel á vínin sem þau bjóða uppá en þau hjónin flytja inn mörg af vínunum sjálf. Bæði ítölsk og spænsk rauðvín og þó þau séu með franciacorta á boðstólum þá eru þau líka mjög stolt af prosecco víninu sem þau eru með. Við Leandro áttum gott spjall um prosecco en það er freyðivín sem ég forðast eins og heitan eldinn enda hef ég ekki til þessa fundið prosecco sem hægt er að drekka.

Leandro var sannfærður um að ég myndi elska þetta ákveðna prosecco og ég viðurkenni það að eftir að hafa hlustað á hann tala af mikilli innlifun um þennan vínbónda og framleiðsluna þá var ég orðinn smá spenntur. Ég náði þó aldrei að koma aftur í 3. Sinn til að klára þessa pælingu en ég á það bara inni. Öll rauðvínin sem þau hjónin mæltu með fyrir okkur voru alveg spot on, mjög flott vín og auðvitað hægt að taka með heim á hótel ef maður vill.

En ævintýrið, ja Roxanne tjáði mér að hún hafi fyrir einhverjum mánuðum (eða árum) verið hér í fríi á Tenerife og líkað það svo vel að hún framlengdi ferðinni og ákvað svo að setjast hér að. Hún flaug heim til Danmerkur, pakkaði öllu sínu saman og seldi íbúðina og flutti svo hingað á Tene. Hún hitti svo ítalska sjarminn, Leandro hér á ströndinni og þau enduðu svo saman. Ákváðu að opna þennan vínbar hér sem varð loks að veruleika fyrir 4 vikum síðan. Já, skemmtilegt.

Endilega skoðið þennan stað ef ykkur vantar gott vín í kropp og eitthvað nasl. Ég get vel mælt með Fontezoppa Pepato sem er mjúkt og létt með ögn piparkeim, svo er það Torre Orti Valpolicella Ripasso sem er þétt og braðmikið vín með skemmtilegan karakter.

Char í La Caleta

Já svo er það Char. Þessi er líklega sá fínasti og dýrasti sem við fórum á í ferðinni. Gríðarlega vinsæll greinilega því við reyndum tvisvar að droppa inn en það var ekki séns. Svo náðum við að panta borð og á meðan við vorum þarna var alltaf einhver að kanna hvort væri laust. Á siðunni þeirra er dress code þannig að ég mætti í skyrtu, vesti og síðum buxum en ég var algerlega að örmagnast úr hita. Náði samt að klæða mig úr einhverju. Tók svo eftir að fólk var bara í stullum og bol þarna inni ekkert mál. En það er gaman að vera fínn.

Þetta er lítill staður, opið eldhús sem mér finnst alltaf jákvætt, ekkert að fela. Lyktin dásamleg, grillað kjöt og alls konar. Í glerskáp við eldhúsið má sjá svakalega flottar hangandi steikur, fitusprengdar og safaríkar. Ég veit reyndar ekki hvort þetta sé bara mont eða hvort maður geti valið steikina sína þarna? Þjónustan óaðfinnanleg, á Michelin leveli finnst mér. Maturinn passaði líka við allt þetta. Ég sá á matseðlinum minn uppáhalds rétt, ef hægt er að segja það en ég hef bara smakkað einu sinni áður, kongakrabba (king crab). Ég lét það samt ekki eftir mér að þessu sinni því þetta er eitt af þessum allra dýrustu hráefnum, einnig er hægt að fá wagyu hamborgara og reyndar alls konar wagyu steikur ef maður vill klára yfirdráttinn fljótt og rugglega.

Ég elska þegar maður fær svona óvænt smakk frá kokkinum í byrjun, eitthvað skrítið og spennandi en gott. Viti menn, við fengum einmitt svoleiðis, þeytta eggjarauðu með einhvers konar lauksmjöri. Mjög skemmtilegt. Kemur manni einhvern veginn í gírinn.

Við Sigrún dæmum dálítið staðina eftir hvort og þá hvernig brauð er boðið uppá í upphafi. Það segir okkur kannski meira við hverju við eigum að búast með rest. Við köllum þetta brauðtestið, ef brauðið er vont eða bara svona la la þá er yfirleitt restin af matseðlinum í þeim dúr. Char stóðst svo sannarlega brauðtestið, brauðið var nýbakað, lungnamjúkt að innan en stökkt að utan og svo kom með þessu tvenns konar smjör, eitt gert úr fiturönd af wagyu kjöti en það var geggjað. Hitt var eitthvað reykt og brúnað smjör, svakalegt. Svo kom geggjuð ólífuolía með, salt og heimalagað vinaigrette.

Það sem við borðuðum var algerlega frábært, nauta carpaccioið, galacian carpaccio goya gjörsamlega bráðnaði í munni. Svo prófuðum við grillaða eggaldinið með reyktum osti, tahini myntu sósu og ferskum límónusafa. Geggjað. Í aðalrétt vorum við öll þrjú frekar samstíga, ég fékk mér grillað Angus filet 250g á meðan Sigrún og dóttir mín fengu sér sama nema 180g. Steikur. Svo völdum við sósu og meðlæti sem var geggjað.

Þessi staður fær okkar bestu meðmæli en maður verður samt að vera búin undir það að eyða smá pening þarna.

La Caleta

Fyrir mér hefur Tenerife alltaf verið menningarsnautt gervisamfélag sem smíðað er fyrir túrismann. Maður sér bara hótel, bari, veitingahús, endalausar búðir sem selja bara sund varning og annað drasl. Allt sem maður kaupir hér er eiginlega bara einnota. Svo rambaði ég inn í Caleta. Hér er allt önnur stemning, virkilega huggulegt svæði í kringum litla vík sem er umlukin sætum veitingahúsum. Mér fannst ég vera kominn á Krít þegar við röltum þarna um fyrst. Þrír af ofantöldum veitingastöðum eru í La Caleta.

Við vorum fyrstu vikuna á íbúðarhóteli á Adeje, vel staðsett þannig, við vorum bara 3 mín að rölta niður á strönd og í lætin, alla pöbbana og lágkúrulegu veitingastaðina þar sem matseðillinn er blásinn upp með myndum af öllum réttunum og það er fólk fyrir utan að reyna veiða mann inn. Seinni hluta ferðar bókuðum við hótel eiginlega við La Caleta sem var frábært, mun rólegra umhverfi og einhvern veginn meira ekta. Ég mun klárlega vera á svipuðum slóðum í næstu ferð enda frábært að geta bara rölt á Rosso Sul Mare t.d. eða Char. Svo eru án efa fleiri flottir staðir þarna sem á eftir að uppgötva.

Hlakka til næstu ferðar svei mér þá!