Óflokkað | Bjór & Matur

Frábært hrásalat með asísku ívafi, gott t.d. á borgarann

Birt þann 11. október, 202012. október, 2020 af Freyr

Sigrún kona mín segir að ég einbeiti mér alltaf of mikið af aðal hráefninu þegar ég elda og gleymi meðlætinu. Ég get alveg tekið undir það, mér finnst oft meðlætið frekar óspennandi, það er samt hægt að gera það gott og spennandi en bara oft of mikil fyrirhöfn fyrir eindfalda sál eins og mig. Stundum tekst samt vel til og hér er dæmi um það, frábær leið til að framreiða grænmeti með t.d. grilluðum kjúkling eða geggjuðum hamborgara sem á allt gott skilið. Ég er að segja ykkur, börnin mín hámuðu þetta í sig!

Það er sunnudagur þegar ég skrifa þetta, við köllum hann stundum hægur sunnudagur, „slow sunday“, menn bara að hangsa og allt á rólegu tempói. Þá er tilvalið að elda eitthvað sem tekur langan tíma, hægeldaður gríst t.d. Okkar uppáhalds! Í kvöld ákvað ég að skella í „pulled pork burger “ með asísku coldslaw og heimalagaðri rauðlaukssultu. Ég verð að segja ykkur að þó svo að rifni grísinn hafi verið geggjaður að þá sló eiginlega hrásalatið í gegn!

Hugmyndin kviknaði út frá „Eldum Rétt“ sem við vorum með um daginn. Ég skal vera fyrstur til að viðurkenna að þeir þarna hjá Eldum Rétt eru að gera virkilega flotta rétti með spennandi og framandi brögðum. Þetta hrásalat er gott dæmi

Ég veit ekki hvernig uppskriftin er frá þeim í smáatriðum en ég reyndir bara að apa eftir og tókst bara mjög vel til…..að mínu mati alla vega.

Það sem þarf:

1/2 hvítkálshaus, lítill og rifinn í smátt með mandolin
4 gulrætur rifnar í ræmur
ein lúka af ferskum kóríander, skorið gróft
eitt búnt af vorlauk, skorið smátt
2 dl majones
3-4 mtsk sesamolía, kannski aðeins meira?
1 msk eplaedik
1 hvítlauksgeiri, pressaður
1 tsk dijon sinnep

Aðferð

Rífið kálið og gulræturnar fínt í mandolíni. Pressið hvítlauksgeira saman við, skerið kóríandir gróft og saxið vorlauk fínt. Blandið saman í skál. Hrærið svo majonesi saman við sesamolíuna og eplaedikið. Bætið svo dijon sinnepi saman við og hrærið vel. Ef þetta er of þykkt má alveg nota smá mjólk til að þynna. Blandið svo við salatið og berið fram.

Ég prófaði þetta með hægelduðum grís og heimalagaðri rauðlaukssultu og þetta var algerlega magnað.

Eiriksson Brasserie, ótrúleg vonbrigði!

Birt þann 16. apríl, 20194. júní, 2019 af Freyr

Við hjónin kíktum um síðustu helgi (12.4.19) út að borða með nokkrum góðum vinum, eitthvað sem við gerum mikið af og höfum gert í gegnum tíðina. Við ákváðum að skoða Eiriksson Brasserie sem opnaði 2.4.2019 í gamla Landsbankahúsinu við Laugaveg 77. Við vorum svo sem ekki þarna til að taka út bjórsenuna eða náttúrúvíns úrvalið heldur bara að njóta góðs matar með góðum félagsskap en matseðillinn lítur nefnilega mjög vel út og er megin áhersla lögð á truflur þarna. Auðvitað gjóar maður samt alltaf augunum yfir drykkina á matseðlinum, og myndar sér skoðanir út frá því.

Meðal eiganda staðarins eru reynsluboltar í bransanum, þau Friðgeir Ingi Eiriksson og Sara Dögg Ólafsdóttir. Það var mikið að gera þetta kvöld, staðurinn troðfullur af fólki og skemmtileg stemning. Staðurinn er allur hinn glæsilegasti að sjá og lofaði því góðu fyrir það sem koma skyldi.

Við vorum því nokkuð hissa með það sem við upplifðum þetta kvöld og verð ég að segja fyrir mitt leiti að ég mun ekki koma aftur á Eiriksson. Það er ekki venjan hjá okkur hér á Bjór & Matur að skrifa neikvæða gagnrýni um bari, brugghús eða veitingastaði, við höfum þá frekar sleppt að fjalla um þá ef við erum ósátt. Hins vegar voru viðbrögð staðarins þegar bent var á það sem miður fór þannig að ég bara get ekki látið það vera að skrifa hér um okkar reynslu.

Staðurinn er glænýr, það verður ekki af þeim tekið og því á eftir að slípa eitt og annað til og laga hnökra, eitthvað sem menn gætu sagt að sé bara eðlilegt, hins vegar má benda á það að verðlag er ekkert lægra þegar staðir eru að opna og slípast til. Þú greiðir jafn mikið fyrir það, ja ég vona amk að þeir hækki ekki verðin þegar á líður. Við verðum samt að vera sanngjörn því þetta er alls ekki dýrasti staður borgarinnar.

Við vorum sex og tókum öll eftir því strax að eitthvað vantaði upp á þjónustuna, við vorum t.d. búin að sitja dágóða stund áður en einhverjum datt í hug að færa okkur matseðlana. Við gátum svo loks pantað drykkina, bjórúrvalið er ekkert sérstakt en dregur svo sem ekki niður staðinn enda ekki lögð sérstök áhersla á bjór. Þeir eru þó með Franziskaaner, Leffe, Stella, Peroni, Kalda IPA og svo Eirikson Kalda (sem í raun er bara klassískur Kaldi ljós). Það var einhver við borðið sem pantaði Franziskaaner og annar Leffe og báðir komu þessir í réttum glösum sem var ánægjulegur plús. Ég og frú vorum hins vegar í stuði fyrir búbblur og á listanum eru þeir með Gulu ekkjuna (Veuve Clicquot ) sem er afar ljúft kampavín og á fínum prís, glasið á 1700 kr. Þjónustustúlkan kom hins vegar til baka tómhent og sagði okkur að þeir væru búnir með Gulu ekkjuna. Svekk, frúin fékk sér þá hvítvín en ég ákvað að fara í vatnið bara enda næsta kampavín sem í boði var á 2800 kr glasið. Það verður að teljast lélegt að geta ekki boðið uppá það sem er á matseðlinum,ég meina hvernig getur maður látið kampavínið klárast, þetta er staður sem státar að flottasta vínkjallara landsins. Líklega þá bara í rauðvíni eða hvað?

Maturinn kom svo nokkurn veginn á sama tíma, einhverir smáhlutir sem gleymdust, ekkert stórmál. Einn úr hópnum hins vegar fékk ekki sinn rétt, andalifur pizzu fyrr en eftir dúk og disk, flestir búnir að borða þegar rétturinn kom. Engin sárabót boðin þegar maturinn kom loksins. Maturinn var misgóður, við smökkuðum eitt og annað, við Sigrún fengum flotta geitaosta pizzu og truflu gnocchi en andalifrin, sem er eitt af okkar uppáhalds, var ekki vond en bara voðalega látlaus og óspennandi, eitthvað sem ég myndi aldrei panta mér aftur þarna. Flestir við borðið voru ekkert yfir sig spenntir yfir matnum, gnocchi hjá einum ofsoðið og pizzan með andalifrinni, sem nota bene var mælt með í upphafi, var eitt það versta sem við höfum bragðað. Þetta var pizzan sem kom þegar allir voru búnir að borða.

Gott og vel, svona gerist. Það eru ekki allir ánægðir alltaf og smekkur manna er misjafn. Þegar hins vegar kúnni lætur vita af óánægju sinni þá myndi maður ætla að veitingastaður myndi taka við slíkum upplýsingum með þökkum og nota til að skoða það sem mætti bæta og jafnvel bregðast við og lagfæra. Í það minnsta biðjast afsökunar og jafnvel bæta fyrir á einhvern máta. Þannig færi maður jafnvel tiltölulega sáttur frá borði. Á Eiriksson hins vegar mættum við bara hroka og það frá einum af eigendum staðarins. Sú sem fór og lét vita af þessu fyrst (ekki undirritaður) fékk að vita að það væri sko til fleiri kampavín, enginn skilningur fyrir afhverju við vorum að kvarta, hins vegar var okkur ekki boðið annað kampavín á sama verði, 1700 vs 2800 kr er töluverður munur. Svo var henni bent m.a. á að 30 manns eða var það 300 manns, ég man það ekki, hefðu pantað andalifur pizzuna þetta kvöld og sko enginn kvartað.

Þjónninn okkar reyndi samt að bæta fyrir þetta, hún var mjög afsakandi og reyndi að bjóða þeirri sem fékk matinn svona seint drykk, loks kom svo tiramisu eftirréttur í boði hússins, þegar við vorum að fara standa upp og borga, þetta var virkilega ljúffengur réttur, líklega það besta sem við fengum þetta kvöld. Ég vil líka taka fram að ég fékk mér einn tiramisu martini og hann var alveg spot on.

Svo kom að því að gera upp, aftur var það einn af eigendum sem tók við okkur, parið sem fékk andalifur pizzuna þurfti ekki að borga fyrir hana blessunarlega en það þurfti samt að fljóta með að þetta væri mjög skrítið, enginn hefði kvartað. Þegar ég svo reyndi að benda viðkomandi á að í raun varðar okkur ekkert um hvað öðrum hafi líkað eða ekki líkað var ég spurður hvort ég vissi hvernig andalifur ætti að vera, hvort ég hefði yfir höfuð smakkað andalifur. Þetta er auðvitað fyrir neðan allar hellur, í stað þess bara að biðjast afsökunar og jafnvel gefa smá sárabætur þá er viðkomandi að rengja okkur og í raun láta okkur líða eins og við hefðum ekki hundsvit á matarmenningu hvað þá andalifur. Ég veit ekki , við ættum kannski bara að skammast okkar fyrir að vera að efast um gæðin? Það voru 30 aðrir sem ekki voguðu sér að kvarta! Þetta segir viðkomandi án þess að hafa smakkað það sem okkur var borið á borð en ég spurði viðkomandi sérstaklega að því hvort hann hefði smakkað réttinn okkar. Alla vega, við hjónin höfum ferðast um allan heim og borðað á Michelin stöðum og öðrum stöðum hér og þar og svo sannarlega borðað andalifur í París og víðar og við teljum okkur vita upp á hár hvenær OKKUR finnst eitthvað óætt eða ekki, jafnvel þó við séum ekki með Hótel Holt á ferilskránni eins og eigendur Eiriksson.

Við vonum að þetta hafi verið undantekning þetta kvöld því staðurinn er flottur og hugmyndafræðin skemmtileg. Ég held bara að menn þurfi aðeins að skoða hvernig brugðist er við kvörtunum og ekki taka þeim sem einhverri árás. Það er langt frá því að vera ódýrt að fara út að borða á Íslandi og kúnninn á því skilið fagmannleg viðbrögð og virðingu ef eitthvað bjátar á. Og já, ef menn vilja kafa í tölfræði þá voru það 30 sem ekki kvörtuðu en 6 sem gerðu það. Við getum þá sagt að það hafi verið 20% óanægja með Andalifur Pizzuna þetta kvöld eða 6/30.

Freyðivín og allt það. Ertu með réttu búblurnar í glasi?

Birt þann 1. júlí, 20182. júní, 2019 af Freyr

Ég vil ekki gefa mig út fyrir að vera einhver freyðivíns sérfræðingur (er það til?) hins vegar hef ég mikinn áhuga á góðum drykkjum og kemur bjórinn líkast til í fyrsta sæti hjá mér en í öðru sæti eru nefnilega hin freyðandi vín. Ég hef aðeins verið að fikta í þessu í gegnum tíðina en oft finn ég hjá mér meiri löngun í gott freyðivín en bjór. Okkur hér á Bjór & Matur, sem við munum kannski breyta í Bjór, Búbblur & Maturm, fannst kominn tími til að fjalla aðeins um þennan merka drykk hér. Nú segi ég „þennan drykk“ eins og um einn drykk sé að ræða, það er alls ekki svo, freyðivín er samheiti yfir vín sem freyða en munurinn getur verið mikill eftir tegundum, eins og ég segi alltaf með bjórinn, bjór er ekki bara bjór þá er freyðivín ekki bara freyðivín. Fróðleikur er alltaf skemmtilegur en það breytir þó ekki því hvað okkur finnst gott og hvað ekki. Stundum getur reyndar góð saga á bak við drykkinn sem maður er með gert hann meira spennandi og maður upplifir hann á annan hátt og jafnvel betri. Fróðleikur getur líka verið leiðbeinandi þegar maður prófar sig áfram í óþekktu felti? Hér að neðan eru nokkur orð um þekktustu freyðivín veraldar en þetta er langt frá því að vera tæmandi!

Champagne frá Frakklandi
Ég held að allir þekki kampavínið, Champagne, en það er líklega frægast allra freyðivína. Sumir kalla allt freyðivín kampavín sem er einfaldlega kolrangt, alvöru Champagne kemur frá Champagne héraði í Frakklandi og er eina vínið sem má bera þetta nafn. Champagne er gert úr Pinot Noir, Pinot Meunier eða Chardonnay þrúgum, oftast blöndu þessara þriggja þrúga. Vínið er gert með svo kallaðri „méthod champenoise“ aðferð sem þýðir að freyðivínið er látið gerjast á flöskum eftir frumgerjun. Vínið er sett á flöskur og svo bæta menn meira geri og sykri í flöskurnar til að ná upp meiri gerjun og loka svo með tappa. Svo er vínið látið dúsa á flöskum á meðan gerið borðar sykurinn og býr til kolsýru og vínanda. Þetta er aðferð sem við þekkjum vel úr bjórheiminum sérstaklega hinum belgíska. Við þetta verður bjórinn gruggugur því gerið fjölgar sér og er á sveimi í bjórnum eða í þessu tilviki víninu. Ósíaður bjór þykir oft merkilegur og meira „náttúrulegur“ en sá síaði tæri sem hefur verið kolsýrður á kútum. Kampavínið á hins vegar alls ekki að vera gruggugt, hér kemur flókni parturinn, að ná víninu kristaltæru á flöskunum. Flöskunum er reglulega snúið og hallað eftir kúnstarinnar reglum þannig að gerbotnfallið sem kallast „lees“ safnast fyrir í flöskuhálsinum. Eftir nokkra mánuði eða jafnvel einhver ár eru flöskurnar opnar og gerið fjarlægt og í staðinn bætt út í vínlausn og smá sykri til að fylla upp flöskuhálsinn. Loks er flöskunum lokað með korktappa og vírneti eins og við þekkjum öll. Þessi tími á flöskunum og gerinu mótar vínið og gerir það flókið og skemmtilegt á bragðið og auðvitað tekur vínið í sig allar dásamlegu búblurnar. Einhvers staðar las ég að þessi aðferð hafi verið fundin upp af munki nokkrum að nafni Dom Perignon. Einhver kannast nú við þetta nafn en færri hafa kannski smakkað Dom Perignon kampavín því það kostar dálítið, reyndar með þeim dýrari þarna úti. Þessi aðferð er líka kölluð méthode classique, méthode traditionnelle eða metodo classico. Þess má geta að Frakkar gera alls konar freyðivín utan Champagne héraðs, amk 23 önnur héruð framleiða freyðandi vín með sömu aðverð, méthod champenoise, en auðvitað má ekki kalla þau Champagne, gott dæmi er crémant vínin sem eru gerð í nokkrum héruðum í Frakklandi.

Prosecco frá Ítalíu
Prosecco er líka mjög þekkt freyðivín, sérstaklega hér heima en til er ansi gott úrval hér í vínbúðum landsins. Ég verð að viðurkenna að ég hef í gegnum tíðina verið lítið spenntur fyrir prosecco, ég hef alltaf talið það þriðja flokks freyðivín en það er víst ekki svo. Ég hef bara ekki enn lent á góðu prosecco þegar þetta er skrifað en ég stefni á að bæta úr því. Prosecco er freyðivín sem ættað er frá Veneto héraði á Ítalíu og er jafnan töluvert ódýrara en Champagne. Það þarf samt að passa sig dálítið, bara af því að það stendur Champagne á flöskunni þýðir ekki að það sé mun betra freyðivín, oft getur verið betra að næla sér í vandaða prosecco flösku eða cava en lélegt Champagne. Smekksatriði auðvitað en gott að hafa bak við eyrað. Prosecco er gert úr blöndu af ýmsum hvítvínsþrúgum en Glera þrúgan er alltaf notuð við gerð þess. Það mikilvægasta í þessu er kannski það að prosecco er ekki gert með sömu aðferð og Champagne, sem sagt méthod champenoise, heldur er vínið látið ganga í gegnum seinni gerjun undir þrýstingi í stórum stáltönkum, aðferð sem kallast „charmat eða Martinotti aðferð“ sem er ódýrari og fjótari leið til að kolsýra freyðivínið. Þetta er dálítið eins með bjórinn, t.d. ljósi kristal tæri lagerinn sem er kolsýrður fyrir átöppun á meðan belgíska Trappist ölið er látið gerjast náttúrulega á flöskum. Hér er þá Trappist kampavínið og ljósi lagerinn prosecco. Með þessari aðferð verður prosecco léttara og með minni keim frá gerinu saman borið við Champagne. Prosecco er oftast meira á sætari nótunum, mér hefur einfaldlega reynst erfitt að finna eitthvað sem er þurrt og gott hér heima amk.

Franciacorta hið ítalska kampavín.
Það vita það kannski ekki margir en Ítalir gera annað freyðivín eftir sömu aðferð og Champagne, það má auðvitað ekki kalla það méthod champenoise en méthode classique eða traditionelle gengur smbr hér að ofan. Vínið kallast franciacorta og er töluvert yngra fyrirbæri en prosecco eða ca 50 ára gamalt. Franciacorta er nefnt eftir héraðinu sem það kemur frá en það er gert með nákvæmlega sömu aðferð og sömu þrúgum og hið franska Champagne en auðvitað ekki alveg sama loftslag og því verður vínið ekki eins. Úrvalið hér heima er sára lítið, ég sá þó eina flösku um daginn í vínbúðinni en ég á alveg eftir að skoða hana betur.

Cava frá Spáni.
Hér komum við að „go to“ freyðivíni okkar á B&M, gott cava er bara dásamlegt. Cava er líkt og hið franska franciacorta framleitt á sama hátt og Champagne, þ.e.a.s. seinni gerjun fer fram í flöskunum og getur tekið einhver ár að þroskast. Þrúgurnar eru hins vegar allt aðrar svo sem Macabeu, Parellada, og Xarello þrúgur sem maður hefur svo sem lítið heyrt um en stundum er cava gert úr Chardonnay eða Pinot þrúgunum líkt og Champagne. Spánverjar hafa vélvætt ferlið meira en Frakkarnir, þ.e.a.s á meðan Champagne flöskunum er snúið og tillt með handafli þá sjá vélar oftast um það ferli við cava gerð. Reyndar gera menn líka cava með gömlu aðferðinni svona spari. Yfir 95% af allri cava framleiðslu Spánverja kemur frá Penedés svæðinu í Katalóníu og eru Codorniu og Freixenet stærstu framleiðendurnir en þessir framleiðendur ástamt mörgum öðrum minni má finna í einu og sama þorpinu, Sant Sadurní d’Anoia og er afar gaman að koma þarna og fá að skoða framleiðsluna og smakka. Bjór & Matur hefur heimsótt Freixenet í þrígang og Codorniu einu sinni og er alltaf jafn fróðlegt að skemmtilegt að koma þarna. Þorpið er í ca 40 mín akstur frá Barcelona !

Corpinnat frá Spáni.
Án þess að fara ofan í saumana á þessu hér og nú þá vildi ég bara nefna corpinnat til sögunnar en um þessar mundir eru cava framleiðendur að klofna í annars vegar cava framleiðendur undir Cava DO og svo corpinnat en amk 9 cava framleiðendur hafa sagt skilið við Cava DO. Corpinnat menn vilja meina að of mikil vídd sé í cava vínunum, allt frá lélegurm fjöldaframleiddum vínum yfir í vönduð handgerð eðal vín. Vandinn sé að þeir sem leggja svita og tár í að framleiða vönduðu eðal vínin eru að keppa við risana eins og Freixenet og Codorniu sem geta selt sín vín á mun lægra verði. Corpinnat framleiðendur vilja aðgreina vandaða freyðivínið frá þessum vínum þannig að fólk veit að það er að kaupa fínt vín. Það er það sem vantar í cava heiminum, stigun eins og Cuvée eða Reserva. En ég á reyndar eftir að skoða þetta nánar, það verður gaman að prófa corpinnat vínin en þau meiga ekki nota orðið cava á merkimiðanum.

Sætt eða þurrt?
Öll þessi freyðivín eru mismunandi hvað varðar sætu. Þannig eru til dísæt champagne, procecco og cava vín og svo allur skalin upp í draugþurr freyðivín með nánast engum kaloríum ef menn eru að spá í það. Sætan kemur að mestu frá sætu vínlausninni sem bætt er í flöskurnar eftir að gertappanum hefur verið fargað. Persónulega finnst mér það eina sem kemur til greina þurr og nánast ósæt freyðivín. Í veröld Champagne er gott að leita eftir Brut Nature eða Extra Brut á flöskunni en það eru þurrustu vínin, Brut sleppur líka en allt annað fer að vera nokkuð sætt. Demi – Sec og Doux eru sætust. Cava er merkt aðeins öðruvísi en svipað, hér er Brut Nature með minnsta sykurinn eða um 3g/L, svo kemur Extra Brut, Brut, Extra Seco, Seco (17-32g/L af sykri), Semi Seco og loks Dulce sem inniheldur um 50 + g/L af sykri. Þetta er afar mikilvægt að hafa í huga þegar maður stendur frammi fyrir öllu úrvalinu. Auðvitað er hér smekkur manna misjafn.

Reykjavík Brewing bruggstofa opnar innan skamms!

Birt þann 25. júní, 2018 af Freyr

Það hefur ekki farið framhjá neinum að bjórmenningin hér heima er á blússandi siglingu um þessar mundir, ný brugghús spretta upp um allt land, sérhæfðum bjórbörum með tugi bjórkrana fjölgar ört og bjórframboðið hefur aldrei verið betra. Það er bara dásamlegt að vera bjórnörd á Íslandi í dag. Tap-room er hugtak sem við munum sjá meira í umræðinni á næstunni því það er einfaldlega bara rökrétt næsta skref í þessari þróun. En hvað er þá „tap-room“ annars? Bein þýðing væri krana herbergi eða krana rými, eða dælu rými sem ekki hljómar alveg nógu sannfærandi að okkar mati, sumir tala um bruggstofu eins og þeir hjá RVK Brewing t.d. og við hér höfum notast við bjórstofu.

Það er svo sem ekkert rétt í þessu, ég held að orðið sé bara ekki til á íslensku sem er svo sem ekki skrítið. Pöbbar og barir eru í sjálfu sér bjórstofur eða krana rými þannig séð því þar má vissulega finna bæði bjór og bjórdælur. Bruggstofa er kannski betra orð því þar er komin tengingin við brugghús en það er dálítið lykilatriði hér. Tap room er í okkar huga svæði, herbergi eða rými, ekki allt of stórt, sem tengt er við brugghús, í sama húsnæði. Þetta er staður þar sem maður getur fengið bjór viðkomandi brugghúss beint af krana eins ferskan og unt er. Sem sagt maður nýtur bjórsins sem bruggaður er á staðnum. Yfirbyggingin er oftast frekar látlaus og við erum ekkert endilega að tala um mat, kannski smá snarl eða snakk. Sem sagt hugtakið nær ekki yfir bari og veitingastaði. Helsti kosturinn við bruggstofur er að þar fær maður bjórinn eins ferskan og hægt er sem er oft mjög mikilvægt en fer vissulega eftir stíl en svo er úrvalið oftast mun meira á bruggstofunni því sjaldnast er öll framleiðsla brugghúsa sett á flöskur eða dósir. T.d. fer flest frá íslenskum brugghúsum bara á kúta.

Brewpub eða bruggbar er svo annað, kannski aðeins flóknara að aðgreina og jafnvel ekkert víst að menn vilji greina þarna á milli. Bruggbar er staður sem bruggar bjór og býður svo uppá bjórinn á staðnum en hér erum við komin með „bar“ eða „pub“ aftan við og við erum að tala um stærra rými. Á bruggbar fær maður svo oftast bjór frá öðrum framleiðendum og annað áfengi og jafnvel er eldhús tengt við. Bryggjan brugghús er dæmi um bruggbar eða réttara bruggveitingahús því staðurinn er mjög stór og er í raun full búinn veitingastaður sem bruggar sinn eigin bjór. Bryggjan er klárlega ekki bruggstofa. Önnur dæmi um bruggbari mv okkar skilgreiningu er Bjórsetur Íslands á Hólum, Ölverk í Hveragerði, Jón Ríki á Höfn, Brothers Brewing í Eyjum sem reyndar er alveg á mörkunum að vera bruggstofa frekar en hitt. Svo er það Beljandi á Breiðdalsvík og svo var Austri að opna bruggbar fyrir austan. Smiðjan Brugghús er svo enn eitt brugghúsið sem nýlega opnaði dyr sínar en þeir eru einnig með brewpub og munu bjóða upp á bjór og veitingar skilst mér. Loks má benda á að Gæðingur hyggst opna bruggbar í Kópavogi á árinu sem verður að teljast afar spennandi.

Eins og staða er í dag er líklega aðeins ein bruggstofa á landinu skv okkar skilgreiningu (leiðréttið mig ef ég hef rangt fyrir mér), Ölvisholt Brugghús sem nú er rekin af Steina fyrrum Mikkeller & Friends Reykjavík. Bjór & Matur mun líta við þangað á næstunni og taka pleisið út. Reykjavík Brewing Company eru svo að opna bara á næstu andartökum en þeir verða með alvöru bruggstofu sem mun taka um 20 manns í sæti, reyndar má skilgreina Segul 67 á Siglufirði sem bruggstofa, annars veit ég ekki um fleiri bruggstofur, eða jú við erum að gleyma minnstu bruggstofu landsins, nano tap room sem er litla bruggstofan í bílskúrnum mínum, þar eru tvær dælur og 4 stólar 😊

Að okkar mati hér á Bjór & Matur vantar svo sárlega bruggstofur á eftirfarandi stöðum, Borg og Malbygg. Við vonum að því verði kippt í liðinn sem fyrst! Það má alveg vona!

Það er svo sem ekki aðal atriðið hvort um ræðir bruggbar eða bruggstofu svo lengi sem bjórinn er góður. Hins vegar finnst mér persónulega hugmyndin bruggstofa frábær og er ég mun hrifnari af því en að fara á bar. Það er bara einhvern veginn persónulegra og meira alvöru finnst mér. Uppáhalds tap roomin sem ég hef komið í til þessa eru Monkish Brewing í LA, Pure Project í San Diego, Alesmith í San Diego, Trillium Boston, Modern Times í San Diego og að ógleymdu Cigar City í Tampa.

Bruggstofan RVK Brewing Company.

En nóg komið af upptalningum og skilgreiningum. Á dögunum renndi ég við hjá Sigga og co í RVK Brewing Company í Skipholtinu. Um brugghúsið má lesa hér. Eins og áður hefur komið fram eru þeir með bruggstofu á staðnum (skipholti 31) þar sem fólk getur mætt og tillt sér og smakkað bjórinn þeirra beint af gerkútunum, eða svona nánast, bjórinn er alla vega eins ferskur og hann gerist. Eins og staðan er í dag eru 8 dælur sem von bráðar munu geyma 8 ferska bjóra frá brugghúsinu en formleg opnun er bara rétt handan við hornið. Bruggstofan er einföld og stílhrein, ekkert glamor og glys, bara einfaldar innréttingar, bar í einu horninu og svo heill glerveggur sem snýr inn að brugghúsinu sjálfu þar sem maður getur séð bjórinn verða til fyrir framan nefið á sér. Eins og bruggstofum sæmir þá eru ekki miklar veitingar í boði en þó verður líklega hægt að grípa í snakk og annað léttmeti.

Þegar ég rak inn nefið sat Siggi og var að horfa á HM á sjónvarpsskjá sem stóð á miðju gólfinu. Borð og stólar voru ekki komnir en þeir eru víst í smíðum. Það er víst ekki planið að vera með sjónvarpsskjá þarna enda ekki um háværan íþróttabar að ræða. Hins vegar sagði Siggi mér að þeir verða með græjur þar sem hægt er að bjóða plötusnúðum að þeyta skífur þegar svo ber undir.

Það voru 5 bjórar á dælunum þegar ég kíkti við, tilraunir flest allt. Ég smakkaði þá auðvitað alla, allt frá Bjór 101 sem er afar þægilegur og látlaus 4.8% pale ale sem mun sennilegast verða húsbjórinn þeirra eða amk einn af þeim, að Co og Co sem er 10.1% „bakkelsis“ imperial stout með snúðum frá Brauð og co. Já og auðvitað smakkaði ég líka Debut IPA sem er kominn á nokkra bari borgarinnar nú þegar. Hér er um að ræða nokkuð heiðarlegan 6.2% west coast IPA sem vel er hægt að mæla með. Já það verður spennandi að fylgjast með RVK Brewing í framtíðinni, fylgist með á fésinu þeirra en opnun mun líklegast verða tilkynnt von bráðar.

Bjórfest á KEX dagur 1!

Birt þann 22. febrúar, 2018 af Freyr

Nú er fyrsti dagur bjórhátíðar að baki og þvílíkur dagur. Þetta er án efa það allra allra besta sem hægt er að komast í í bjór á Íslandi í dag. Þvílíkt „lineup“. 51 geggjuð brugghús sem keppast við að heilla okkur upp úr skóm og sokkum með sturluðum bjór. Já það eru stór orð og það er bara þannig, stór hátíð og allt það. Ef við tökum þetta saman örsnöggt þá er þetta nokkurn veginn svona, frá bæjardyrum Bjórs & Matar amk.

Það var auðvitað ekki hægt að smakka öll brugghúsin á einu sessioni, við erum að tala um 51 stykki, við fórum samt í það sem menn vilja meina að sé það heitasta í dag. Lampligher í Boston er líklega það brugghús sem menn sjá fyrir sér að eigi eftir að skína hvað hæst á næstu misserum, sumir vilja meina að það sé á pari við Trillium, þeir voru alla vega með mjög góðan New England IPA sem fór vel niður, reyndar var hann virkilega góður og líklega með betri bjórum kvöldsins…ja ef maður er fyrir safaríka matta IPA bjóra. Við smökkuðum reyndar ekki belgíska tripelinn þeirra sem líklega var góður. Cycle Brewing (5. besta brugghús veraldar) mætti með alveg fáranlega góðan tunnuþroskaðan imperial kaffi porter 11.5% sem ég man bara ekkert hvað hét. Sá var alveg magnaður og ekki verri að prófa hann með Omnon Nigaragua Súkkulaði á staðnum. Já Omnon er nefnilega með bás þarna, þú bara mætir með bjórinn, segir snillingunum frá hvernig bjór þú ert með og þeir ráðleggja súkkulaði með.

Bokkereyder kom ekki á óvart, eða við skulum orða það að þeir eða hann (Raf) stóðst væntingar. Það var Raf Souvereyns sjálfur sem stóð vaktina í kvöld og hellti stoltur úr tignarlegum magnum flöskunum í gesti og gangandi. Við erum að tala um alveg stórkostlegan gueuze sem hann blandar úr 1. og 2. ára lambic frá bestu lambic brugghúsum Belgíu og lætur svo þroskast á mismunandi tunnum í ár. Þetta var geggjað. Við erum að tala um að ein svona flaska kostar algjörlega augun úr, 2000$ heyrði ég einhvers staðar og því er þetta fáránlega gott tækifæri til að smakka bjór sem venjulegur maður á bara alls ekki tök á að smakka á lífsleiðinni. Þetta er eitthvað sem menn verða bara að prófa á morgun, áður en allt klárast.

Cloudwater var með bás en þeir voru hins vegar vonbrigði í kvöld, þeir voru ekki með sína frægu hazy IPA bjóra í kvöld heldur ágætis helles, Helles Mandarina sem var bara sæmilegur en ekkert spes og svo einhvern stout sem ég nennti ekki að skoða nánar. Það var engin röð á þessum bás í kvöld sem segir bara ýmislegt.

Hið nýja íslenska Ör Brewing Project kom með sinn allra fyrsta bjór, hazy IPA sem var bara virkilega ljúfur og get ég mælt með honum ef hann er enn til á morgun. Borg kynnti til leiks nýjan T-línu bjór sem þeir kalla hina hliðina á koddanum eða eitthvað í þá áttina. Ég verð bara að segja að þessi bjór kom skemmtilega á óvart. Mitt í öllum þessum geggjuðu hazy new england IPA þá hélt þessi algjörlega velli. Þetta er kannski það besta frá Borg í langan tíma?

Ég gæti haldið endalaust áfram, Voodoo Brewery var geggjað sem og Civil society Brewing,. De Garde var með sturlaðan súrbjór, báðir geggjaðir þetta kvöldið. En svona til að klára þetta þá kom The Other Half og sá og sigraði, kemur reyndar bara ekkert á óvart. Þeir voru með algjörlega mind blowing NEIPA í kvöld og stendur þetta frábæra brugghús frá Brooklyn NYC uppi sem sigurvegari fyrsta kvölds Bjórhátíðarinnar. Þeir segjast bara vera með IPA á hátíðinni og hlakka ég mjög til að smakka hvað þeir koma með á morgun. Ég náði svo ekki að smakka Black Project súrbjórana en það ku hafa slegið í gegn í kvöld einnig. ‘Eg mun klárlega tékka á þeim á morgun.

Sjáumst á morgun….skál!

Garúnþroskaður Blámygluostur

Birt þann 8. febrúar, 20178. febrúar, 2017 af Freyr

Það er orðin dálítið tuggin tugga að imperial stout og blámygluostur sé fullkomið par en það er bara svo rétt og verður bara ekki nógu oft kveðið. Garún og blámygla t.d. er svo ljómandi gott að stundum finnst manni eins og þetta hafi verið skapað hvort fyrir annað. En það er svo hægt að stíga skrefi lengra og búa til garúnþroskaðan blámygluost. Já afhverju ekki að láta þetta bara tvinnast saman á hinn fullkomna máta og skapa eina ljúfa heild? Ég smakkaði þetta fyrst hjá Eirnýju í Búrinu Ostabúð fyrir nokkrum árum þegar við vorum að dæma í árlegri heimabruggkeppni FÁGUNar. Ég varð gjörsamlega dolfallinn, osturinn hafði legið í Garúnlegi í nokkra mánuði og hann var svo mjúkur og djúsí og hafði tekið í sig kaffikeiminn og ristina frá bjórnum auk vínandans sem maður fann aðeins í gegn allltaf, þvílík gersemi og svo auðvitað var þessu skolað niður með glasi af Garúnu.

Ég hef stundum leikið þetta eftir og sett gráðost í bjórþroskun, nú síðast fyrir viku síðan. Þetta er einfalt. Veljið ykkur flottan blámygluost í næstu ostabúð, eitthvað sem þið eruð vön að njóta og setjið í ílát. Hellið svo bara Garúnu yfir, látið fljóta yfir þannig að ekkert af ostinum standi uppúr því þá þornar osturinn bara. Lokið svo en hafið smá loftun á þessu. Inn í ískáp í 4 vikur eða svo. Má alveg vera lengur! Hóið svo í góða vini sem eiga eitthvað gott skilið og bjóðið uppá bjórþroskaðan blámygluost með Garúnu í glasi.

ATH ég ákvað að vera dálítið grand að þessu sinni og notaði GARÚNU 19.1 sem er tunnuþroskaður í 10 mánuði í koníakstunnu.

Skemmtilegt, einfalt og dálítið spes!