Ferðapistill | Bjór & Matur

Tenerife, matur og drykkur

Birt þann 30. október, 202320. ágúst, 2024 af Freyr

Tene er orðinn einn af þessum stöðum sem við Íslendingar sækjum mikið allt árið um kring enda þægilegt og einfalt að eyða fríinu sínu hér. Loftslag er þægilegt, alltaf sama veðrið nánast, ekki of kalt og ekki of heitt. Moskítóflugurnar í algeru lágmarki og viti menn matarmenning á góðu plani ef maður veit hvar á að leita.
Ég hef aldrei verið Tene maður, hef í gegnum tíðina fundist þessi áfangastaður óspennandi og hallærislegur og bara á lágu plani. Það er ekkert spennandi hér að skoða. Engin forn saga eða menning, engin spennandi þorp eða bæir eða falleg náttúruundur (að mínu mati, svo ég særi ekki neinn) en það er það sem ég sækist í þegar ég ferðast, oftast. Það er þó svo sannarlega hægt að segja að Tenerife sé fullkominn fyrir að gera ekki neitt, slappa af, sleikja sól og gera vel við sig í mat og drykk. Já það er nefnilega þetta síðasta sem fær mig til að endurskoða álit mitt á Tene.

Nú er ég hér í 3. sinn á 8 árum og nú ákváðum við Sigrún mín að kafa dálítið í matarkúltúrinn hér, lesa okkur til og safna að okkur meðmælum fólks sem við treystum ágætlega í mat. Þannig að ef þetta kemur vel út og við erum sátt þá er Tene kannski orðinn hinn fullkomni áfangastaður þegar maður vill bara vinda ofan af sér og hlaða batteríið án þess að hafa móral yfir því að vera ekki að skoða og skoða og drekka í sig sögu og menningu?

Hér að neðan tek ég saman það sem okkur fannst vert að skoða í mat og drykk í 10 daga ferð okkar.

15.8.2024 – UPPFÆRT. Mig langar til uppfæra smá þennan annars ágæta pistil minn. Svona af því að ég er nú hér aftur á Tene. Til að byrja með þá stend ég áfram fast við mitt, eða það held alla vega, varðandi meðmæli mín til þessa, flest allt þ.e.a.s. Ég er svo sem búinn að fara oft á Welcome Indía og The Ginger Pig, báðir þessir staðir eru enn á sama stað í hjarta mínu og áður (sjá að neðan). Svo er gaman að segja frá því að Winebar no55 er að ganga vel, en þau opnuðu hann bara hér í Október 2023, þannig að hann hefur ekki einu sinni verið til í ár (sjá nánar neðar) . Við spjölluðum við Roxanne núna og hún var ofsalega ánægð með gang mála. Þakkaði okkur fyrir að hafa dreift boðskapnum en það hafa greinilega margir lesið pistilinn minn og kíkt við á Winbar 55 ef marka má ánægjuvog Roxanne. Takk fyrir það kæru vinir. Þau hjón hafa svo verið að uppfæra standardinn á staðnum, nú er hægt að fá ýmislegt gúmmulaði að borða líka, nautakjöt og alls konar. Endilega prófið heimagerða tiramisu-ið þeirra, mjög ljúffengt.

Svo er það Rosso Sul Mare , ég var svakalega ánægður síðast með hann, frábær staður ekki síst fyrir útsýnið. Ég varð samt smá svekktur að þessu sinni, ég held að það sé bara best að lesa það undir færslunni fyrir Rosso Sul Mare hér að neðan.

Nýjir staðir á lista hér eru svo Limoncello og Kensei og má lesa um þá hér að neðan.

La Vieja í Caleta

Fyrsta kvöldið okkar á Tene þá hittum við góða vini sem bókuðu þetta borð fyrir okkur. Þau höfðu borðað hér nokkrum sinnum og fannst “óhætt” að hitta okkur hér eins og þau orðuðu það. Þetta var home run, mjög glæsilegur sjávarréttastaður sem stendur hér við litla vík í La Caleta sem er lítið eins konar þorp eða hverfi við ströndina. Þetta er eins og eitthvað allt annað en Tenerife, minnir mig helst á lítið sjávarþorp á Krít. Útsýnið frá veitingastaðnum var algerlega geggjað, sérstaklega ef maður passar að vera á staðnum við sólsetur. Maturinn var líka frábær og þjónusta góð. Sumt sjávarfangið var meira að segja lifandi og beið þess að vera valið til átu.
Ég fékk mér skötuselinn sem var mjög góður en látlaus og smakkaði svo sandhverfuna hjá nafna mínum Ragnari Frey (Læknirinn í Eldhúsinu), virkilega gott. Humar linguine rétturinn var hins vegar alveg geggjaður, mögulega það besta þetta kvöldið. Já ef maður er fyrir sjávarfang þá er þetta staðurinn.

Ef þú ert eins og dóttir mín sem gat bara ekki hugsað sér að borða humarinn eða krabba eftir að hafa séð þá rölta um í fiskabúrinu við innganginn þá getur þú bara valið allt hitt sem “sem er dautt” en var veitt sama dag samt. T.d. túnfisksteikin, ummmm með hvítlauksolíu og smá salti, geggjuð!

The Ginger Pig

Þegar við vorum hér síðast duttum við inn á lítinn breskan sportbar sem hét Thirsty Turtle. Við vorum ekki að búast við miklu en þetta var undir lok covid bylgju tvö minnir mig og bara 50% af börum og veitingahúsum opinir. Við enduðum á að koma þarna ítrekað því maturinn var frábær og kokteilarnir geggjaðir. Ég smakkaði t.d. Amaretto Sour þarna í fyrsta sinn.

Alla vega, þessi staður er farinn en um 10m ofar i götunni er kominn annar staður, sömu eigendur skilst mér, The Ginger Pig. Þetta er frábær staður, ögn stærri en skjaldbakan, við erum að tala um grillað og brasað enskt/amerískt fusion (eða það finnst mér amk) og já kokteilarnir eru á sínum stað. Músík er hávær en truflaði mig ekki, þetta passaði bara vel við stemninguna og það er vel hægt að tala saman þarna. Matseðillinn er skemmtilega villtur og mikið að gerast á honum og fær munnvatn til að flæða.

Mælum með The Piggy Platter fyrir tvo en hér færð þú blöndu af þvi helsta sem er í boði af kjöti. Reyndar var ostakjötlokan (philly cheese steak) algerlega frábær. Hér er mín útgáfa af þessari steik. Það kom okkur á óvart hvað allt kjötið á plattanum var gott, nautarifaugað (ribeye) var frábært og rifni grísinn (pulled pork) með því betra sem ég hef smakkað í þeim flokki. Já óhætt að segja að þessi staður hafi hitt í mark. Við erum að tala um “mega pint” ef þú pantar rauðvín eða hvítt sko! Svo er líka hægt að fá hér frábæran morgun brunch!

Bianco á amerísku ströndinni

Þessi er á amerísku ströndinni, ítalskur dálítið fine dining en ekkert samt of hátíðlegur. Hér er fín stemning, mikið að gerast, fólk fer greinilega mikið hingað á afmælisdaginn sinn því það voru blöðrur hér og þar og stjörnuljós með klöppum og fagnaðarlátum, Dóttir mín var reyndar ein af þessum., 9 ára dama takk fyrir.

Það er músík, soft techno eða house sem plötusnúðurinn á staðnum töfraði fram. Maturinn, klassískt ítalskt, allt geggjað sem við smökkuðum. Ég smakkaði arancini bollurnar hjá nafna mínum í Eldhúsinu, svakalega gott, nauta carpaccioið klikkar heldur aldrei, nema stundum, en ekki í kvöld. Svo vorum við frúin með grillaðar kóngarækjur með ætiþirstlum í mjög bragðmikilli spicy sósu. Þetta dansaði mjög vel saman og paraðist vel við þétt smá sætt rauðvínið sem þjónninn okkar mælti með.

Dóttir mín fékk svo afmælis eftirrétt í boði hússins, furðu góður ítalskur súkkulaðiís. En hún var alsæl. Við fengum okkur öll svo limoncello í eftirrétt til að tempra af meltinguna. Reyndar fékk einn í hópnum sér espresso martini og sá var svo sannarlega ekki af verri endanum. Loks komu þeir með auka limoncello fyrir okkur Ragnar og hvöttu okkur til að mæla með staðnum en þá var ég svo sem búinn að henda inn á instagrammið :). Ja ég held ég gæti vel mælt með þessum stað. Kæmi kárlega aftur. Ein athugasemd reyndar, limoncello er aldrei borið fram ískalt hér á Tene, ekki á einum einasta stað sem við heimsóttum, skrítið því það er svo miklu miklu betra þannig.

Rosso Sul Mare í Caleta

Þessi staður er algjört möst ef maður hefur ánægju af fullkomnum ítölskum mat og óaðfinnanlegu útsýni yfir hafið. Ég held að þessi staður standi uppúr hjá okkur í þessari yfirferð okkar. Mikilvægt að panta borð fyrirfram, flott að óska eftir borði við gluggann eða veröndina eftir því hvað maður kallar þetta og passa að bóka ekki borð of seint. Í október/nóvember er kl 18:00 heppilegur tími því þá er maður þarna í ljósaskiptunum þegar hafið og himininn breytist í bleikt og svo rautt áður en myrkur skellur á. Dásamlegt sjónarspil.

Svo er bara svo róandi að horfa á öldurnar og heyra sjávarniðinn á meðan maður sötrar góðan drykk eða borðar eitthvað gott. Við erum að tala um dálítið elegant stað en samt enginn rembingur eða snobb. Þú getur alveg mætt bara í stullum og bol. Verðlag í hærri kantinum en þú ert hér að borga fyrir staðsetningu og gæðin.

Við smökkuðum nokkra rétti, allt frábært. Tuna tartar með lárperumauki sem var ljómandi gott þó svo að dóttir okkar tilkynnti okkur að okkar heimalagaða tuna tartar væri enn betra. Svo var það nauta carpaccio sem klikkar bara ekki, einn í hópnum fékk sér gráðosta gnocchi sem var með því betra sem maður hefur smakkað í þeim geira, svo ríkulegt bragð af ostinum og gnocchi koddarnir svo lungna mjúkir og dásamlegir. Svo var það white duck ragu með pappardelle pasta, þvílíkt ljúfmeti, ég hafði ekki smakkað þennan frábæra rétt áður. Loks fékk ég mér nauta filet með foi gras og púrtvíns demiglace. Ég er ekki að ýkja þegar ég segi, besta nautasteik sem ég hef fengið sem ég man eftir. Vá!!!

Uppfærsla 16.8.2024 – Við vorum ofsalega spennt að koma aftur hingað á þennan frábæra stað. Maturinn frábær og útsýnið geggjað, eða það héldum við. Varðandi útsýnið er líklega ekki við staðinn að sakast, frekar náttúruna og snúning jarðar. En alla vega það er ágætt að hafa það í huga að alla vega í ágúst þá er sólsetrið bara ekkert sérstakt. Sólin sest allt annars staðar en í Október t.d. Enginn rauður fallegur himinn t.d. Þjónustan var svo eitthvað skrítin, okkur leið eins og það væri svo mikið að gera að það væri í raun ekki tími fyrir okkur, enginn spurði okkur hvernig maturinn væri, við vorum að mestu látin afskiptalaus og erfitt að ná athygli þjónanna. Svo var það maturinn, dóttir mín fékk reyndar geggjað risotto, Boletus with mushrooms and parmesan cream, fullkomin eldun og bragðgott, við fengum líka frábært vitello tonnato í forrétt en nautasteikin okkar (Sirloin steik með foie gras í púrtvínssósu) var bara alls ekki góð. Hjá mér var hún fín hvað varðar áferð og eldun en vantaði þennan kraft og bragð sem ég fékk síðast. Hjá konunni voru mikið af sinum og tægjum og óskemmtilegt að borða hana.

Ég held svei mér þá að ég sé ekki eins spenntur að koma aftur. Væri gaman samt að fá ábendingar frá ykkur ef þið prófið staðinn.

Welcome India

Hér höfum við borðað áður og vorum gríðarlega ánægð með matinn og við höfum mælt með þessum stað við marga og allir þeir sem hafa prófað eru á sama máli. Við erum að tala um ekta indverskan mat í frekar látlausri yfirbyggingu, við erum að tala um plaststóla og hallærislega dúka og skreytingar og það er blikkandi marglit jólasería í blómabeðinu fyrir utan, en þjónustan er vinaleg, afgreiðsla hröð og eins og ég sagði maturinn óaðfinnanlegur og verðlagi er stillt í hóf. Ekkert bullshit, þú ert kominn hingað til að borða góðan mat og það er nákvæmlega það sem þú færð, ekkert meira eða minna.

Já hér er svo sannarlega öruggt að maður eigi skemmtilega stund með vinum og vandamönnum, Ég notaði tækifærið og dró Darra minn á staðinn því hann elskar indverskt. Sjáið bara hversu sáttir við erum með þetta 🙂

Hér erum við að borða alvöru indverskan mat sem er langt frá því í gæðum sem við eigum að venjast heima á Islandi. Það er í raun ekki hægt að bera saman matinn hér á Welcome við matinn á stóru indversku stöðunum heima. Þetta er svo miklu mun betra og margfalt ódýrara. Hér ætla ég samt að undanskilja Funky Bhangra í Pósthúsinu Mathöll því þar fær maður sannarlega góðan indverskan mat.

Við pöntuðum marga rétti á Welcome India, allt algerlega magnað, öll þessi krydd og þessar bragðflækjur sem ómögulegt er að reyna að lýsa hér. Kókos naanbrauðið algerlega úr þessum heimi og svo Bombay Aloo kartöflurnar ótrúlegar. Við reyndum að fá upplýsingar um kryddin í sósunum en fengum ekkert að vita, fjölskylduleyndarmál auðvitað!

Já ég held að ég gæti borðað hér öll kvöld vikunnar án þess að fá leið á því.

Habibi Los Christianos

Það voru margir sem mæltu með þessum stað og því ákváðum við að skoða hann. Líbanskur staður hljómar of vel. Í stuttu máli hins vegar þá var ég ekki sérstaklega upprifinn. Kannski vorum við óheppin þetta kvöld eða ég illa fyrir kallaður en mér fannst þetta ekki eitthvað sem ég myndi eltast sérstaklega við.

Umhverfið er flott og spennandi, maður upplifir alveg þessa Vestur Asísku stemningu og því var ég mjög spenntur að smakka. Mér fannst matseðillinn dálítið flókinn en það er svo sem ekkert sem dregur staðinn niður, hann er líka flókinn á Welcome India t.d. Þjónustan var hins vegar frekar óspennandi, stúlkan sem reyndi að afgreiða okkur var pirruð og óþolinmóð og það reyndist ótrúlega mikið flækjustig að ákvarða hve mörg vínglös átti að koma með á borð.

Maturinn sem við pöntuðum var alveg góður, og spennandi bragðflækjur en bragðið var bara ekki mikið. Ég get bara ekki komist hjá því að bera saman við Welcome India þar sem bragðið er svo ríkt og magnað og öll krydd vel merkjanleg.

Svo var þarna þetta kvöld magadansmær sem dúkkaði upp annað slagið og dansaði á milli borða. Ég veit ekki hvort það er þannig öll kvöld en einhvern veginn fannst manni þetta óþægilegt. Fáklædd ung kona að dilla sér…æ ég veit ekki með það.

Winebar nr55, lítið sætt ævintýri

Ég má til með að nefna þennan litla skemmtilega vínbar. Jafnvel þótt ég hafi ekki náð að borða þarna þá tek ég hann með hér í upptalningunni af því að ég heillaðist dálítið af sögunni.

Staðurinn er pínulítill, eiginlega bara hola í vegg. Eigendurnir eru þau Roxanne frá Danmörku og Leandro frá Ítalíu. Já ég verð að viðurkenna að ég fékk pínu útrás að spjalla við Roxanne á dönsku en það var mjög erfitt að ræða við Leandro hins vegar því hann er ekki sá færasti í enskunni, og hann viðurkennir það alveg. Ég skildi bara svona 55% af því sem hann sagði en það var allt í lagi, handahreyfingar og íslítalska virkaði alveg og hann kann vel á vínin sem þau bjóða uppá en þau hjónin flytja inn mörg af vínunum sjálf. Bæði ítölsk og spænsk rauðvín og þó þau séu með franciacorta á boðstólum þá eru þau líka mjög stolt af prosecco víninu sem þau eru með. Við Leandro áttum gott spjall um prosecco en það er freyðivín sem ég forðast eins og heitan eldinn enda hef ég ekki til þessa fundið prosecco sem hægt er að drekka.

Leandro var sannfærður um að ég myndi elska þetta ákveðna prosecco og ég viðurkenni það að eftir að hafa hlustað á hann tala af mikilli innlifun um þennan vínbónda og framleiðsluna þá var ég orðinn smá spenntur. Ég náði þó aldrei að koma aftur í 3. Sinn til að klára þessa pælingu en ég á það bara inni. Öll rauðvínin sem þau hjónin mæltu með fyrir okkur voru alveg spot on, mjög flott vín og auðvitað hægt að taka með heim á hótel ef maður vill.

En ævintýrið, ja Roxanne tjáði mér að hún hafi fyrir einhverjum mánuðum (eða árum) verið hér í fríi á Tenerife og líkað það svo vel að hún framlengdi ferðinni og ákvað svo að setjast hér að. Hún flaug heim til Danmerkur, pakkaði öllu sínu saman og seldi íbúðina og flutti svo hingað á Tene. Hún hitti svo ítalska sjarminn, Leandro hér á ströndinni og þau enduðu svo saman. Ákváðu að opna þennan vínbar hér sem varð loks að veruleika fyrir 4 vikum síðan. Já, skemmtilegt.

Endilega skoðið þennan stað ef ykkur vantar gott vín í kropp og eitthvað nasl. Ég get vel mælt með Fontezoppa Pepato sem er mjúkt og létt með ögn piparkeim, svo er það Torre Orti Valpolicella Ripasso sem er þétt og braðmikið vín með skemmtilegan karakter.

Char í La Caleta

Já svo er það Char. Þessi er líklega sá fínasti og dýrasti sem við fórum á í ferðinni. Gríðarlega vinsæll greinilega því við reyndum tvisvar að droppa inn en það var ekki séns. Svo náðum við að panta borð og á meðan við vorum þarna var alltaf einhver að kanna hvort væri laust. Á siðunni þeirra er dress code þannig að ég mætti í skyrtu, vesti og síðum buxum en ég var algerlega að örmagnast úr hita. Náði samt að klæða mig úr einhverju. Tók svo eftir að fólk var bara í stullum og bol þarna inni ekkert mál. En það er gaman að vera fínn.

Þetta er lítill staður, opið eldhús sem mér finnst alltaf jákvætt, ekkert að fela. Lyktin dásamleg, grillað kjöt og alls konar. Í glerskáp við eldhúsið má sjá svakalega flottar hangandi steikur, fitusprengdar og safaríkar. Ég veit reyndar ekki hvort þetta sé bara mont eða hvort maður geti valið steikina sína þarna? Þjónustan óaðfinnanleg, á Michelin leveli finnst mér. Maturinn passaði líka við allt þetta. Ég sá á matseðlinum minn uppáhalds rétt, ef hægt er að segja það en ég hef bara smakkað einu sinni áður, kongakrabba (king crab). Ég lét það samt ekki eftir mér að þessu sinni því þetta er eitt af þessum allra dýrustu hráefnum, einnig er hægt að fá wagyu hamborgara og reyndar alls konar wagyu steikur ef maður vill klára yfirdráttinn fljótt og rugglega.

Ég elska þegar maður fær svona óvænt smakk frá kokkinum í byrjun, eitthvað skrítið og spennandi en gott. Viti menn, við fengum einmitt svoleiðis, þeytta eggjarauðu með einhvers konar lauksmjöri. Mjög skemmtilegt. Kemur manni einhvern veginn í gírinn.

Við Sigrún dæmum dálítið staðina eftir hvort og þá hvernig brauð er boðið uppá í upphafi. Það segir okkur kannski meira við hverju við eigum að búast með rest. Við köllum þetta brauðtestið, ef brauðið er vont eða bara svona la la þá er yfirleitt restin af matseðlinum í þeim dúr. Char stóðst svo sannarlega brauðtestið, brauðið var nýbakað, lungnamjúkt að innan en stökkt að utan og svo kom með þessu tvenns konar smjör, eitt gert úr fiturönd af wagyu kjöti en það var geggjað. Hitt var eitthvað reykt og brúnað smjör, svakalegt. Svo kom geggjuð ólífuolía með, salt og heimalagað vinaigrette.

Það sem við borðuðum var algerlega frábært, nauta carpaccioið, galacian carpaccio goya gjörsamlega bráðnaði í munni. Svo prófuðum við grillaða eggaldinið með reyktum osti, tahini myntu sósu og ferskum límónusafa. Geggjað. Í aðalrétt vorum við öll þrjú frekar samstíga, ég fékk mér grillað Angus filet 250g á meðan Sigrún og dóttir mín fengu sér sama nema 180g. Steikur. Svo völdum við sósu og meðlæti sem var geggjað.

Þessi staður fær okkar bestu meðmæli en maður verður samt að vera búin undir það að eyða smá pening þarna.

Kensei ágúst 2024

Kensei er svo annar staður sem ég verð að fjalla um líka. Þessi staður er bara á öðru leveli. Við vissum reyndar ekki fyrr en eftir á að hann fékk Michelin stjörnu árið 2022 og 2023 sýnist mér svei mér þá. Kensei er japanskur staður í mjög háum gæðaflokki, verðlag ber þess líka merki en stundum má gera vel við sig ekki satt? Þú kemur hingað ef þú vilt vera 110% viss um að ganga sáttur frá borði, allt tip topp. Þjónarnir hlaupa um og passa upp á að það séu engar mylgsnur á borðinu milli rétta og veski og aðrir fylgihlutir fá sér trítment. Í mat ert þú hér að njóta listaverka sem örva öll skilningarvitin, sjón, lykt og bragð. Algerlega geggjað, ég á í raun bara ekki orð kannski af því að við vissum ekkert hvað við værum að fara útí þegar við bókunum borð.

Maturinn algerlega sturlaður og svo óskaplega fallegur og ljúffengur, ég verð að mæla með scallops and Japanese mushrooms on fire, þetta er líklega besti og kraftmesti hörpudiskur sem ég hef smakkað til þessa með brenndu smjöri og yusu púrru. Algerlega ruglað. Æ það var bara allt gott í rauninni og svo fallega borið fram.

Svo eru það eftirréttirnir, maður lifandi, venjulega erum við ekkert spennt fyrir eftirréttum því flest veitingahús sem við höfum prófað klúðra eftirréttum. Við ákváðum samt að prófa, pöntuðum 3 mismunandi og ég skal segja ykkur, þessir réttir voru mögulega að toppa alla hina réttina. Alger fullkomnun í framreiðslu og bragði. Fullkominn endir. Ef þessi staður fær ekki Michelin stjörnu aftur í ár mun ég hringja í Frakkana og skammast. Að lokum verð ég að nefna sommelier-inn okkar Jose, en hann algerlega las okkur eins og ævisögu, fann nákvæmlega það sem okkur vantaði í vínum, hvítt eða rautt, ekkert ves. Mér þykir ofsalega vænt um þennan mann!

Zoco Arabic new concept – ágúst 2024

Ég sé ekki eftir því að hafa ákveðið að skoða Los Christianos og borða þar. Bærinn er svo sem allt í lagi, ekkert sértakelga næs eða eitthvað sem maður myndi vilja eltast við en Zoco er hins vegar vel þess virði að skoða. Við tókum leigubíl frá hótelinu okkar á adeje og kostaði það um 11 evrur. Röltum svo um aðeins í bænum og fundum svo Zoco sem er verðlaunaður modern líbanskur staður. Þetta er notalegur snyrtilegur staður, þjónusta frábær og maturinn algerlega geggjaður. Allt “wibe-ið” minnir um margt á michelin! Maður fær t.d. litlar sítrónu handþurrkur fyrir matinn og svo heita þvottapoka innsiglaða í poka eftir mat. Mikið af réttunum gerir ráð fyrir að maður noti hendurnar til að matast þannig að það er gert ráð fyrir smá subbuskap. Við fengum svo lítinn smakk rétt fyrir matinn, blómkáls mús með smá geitaosti og kóríander. Mjög gott.

Réttirnir allir alveg geggjaðir. Við byrjuðum á 4 mismunandi hummus með mismunandi brauði. Þetta var algerlega geggjað og setur hummus á nýjan stall fyrir mér. Svakalegt. Sérstaklega rauða hummusið, muhammara with sweet earth of walnuts, maður lifandi.

Kjúklingavængirnir voru mjög góðir, með mismunandi majonesi og svo fékk sonurinn grilluð kjúklingaspjót sem komu fram hangandi á gálga logandi í eldi. Mjög gott stöff. Ég fékk mér algerlega magnaðan hægeldaðan lambaskanka og konan fór í langeldað lamba tajine. Ég myndi fá mér aftur lambaskankann næst og reyndar hummus plattan líka. Við innsigluðum þetta svo með áhugaverðum eftirrétt sem kom skemmtilega á óvart.

Hingað munum við koma aftur.

Limoncello – ágúst 2024

Limoncello er ítalskur staður við ströndina sem mig langar að kynna til leiks. Hann var nefnilega lokaður síðast þegar við vorum hér í Október. Þessi staður lætur ofsalega lítið fyrir sér fara, lítur bara út eins og hver annar túristagildru staðurinn sem nóg er af hér á Tene. Reyndar eru ekki myndir af öllum réttunum fyrir framan staðinn, þannig að það er ákveðin vísbending um að maturinn sé góður. Ekki láta útlitið blekkja því maturinn er góður og mjög hagstætt verðlag. Þjónustan líka til fyrirmyndar. Við fórum nokkrum sinnum hér í hádeginu og einu sinni að kvöldi. Alltaf sátt. Tiramisu-ið frábært og svo fær maður limoncello on the house þegar maður gerir upp. Alveg eins og flottir ítalskir staðir gera gjarnan.

Dóttir mín 10 ára elskar Virgin Mohito en hér vill hún meina að hann sé sá besti á Tene. Bara svo það sé fært til bókar.

La Caleta

Fyrir mér hefur Tenerife alltaf verið menningarsnautt gervisamfélag sem smíðað er fyrir túrismann. Maður sér bara hótel, bari, veitingahús, endalausar búðir sem selja bara sund varning og annað drasl. Allt sem maður kaupir hér er eiginlega bara einnota. Svo rambaði ég inn í Caleta. Hér er allt önnur stemning, virkilega huggulegt svæði í kringum litla vík sem er umlukin sætum veitingahúsum. Mér fannst ég vera kominn á Krít þegar við röltum þarna um fyrst. Þrír af ofantöldum veitingastöðum eru í La Caleta.

Við vorum fyrstu vikuna á íbúðarhóteli á Adeje, vel staðsett þannig, við vorum bara 3 mín að rölta niður á strönd og í lætin, alla pöbbana og lágkúrulegu veitingastaðina þar sem matseðillinn er blásinn upp með myndum af öllum réttunum og það er fólk fyrir utan að reyna veiða mann inn. Seinni hluta ferðar bókuðum við hótel eiginlega við La Caleta sem var frábært, mun rólegra umhverfi og einhvern veginn meira ekta. Ég mun klárlega vera á svipuðum slóðum í næstu ferð enda frábært að geta bara rölt á Rosso Sul Mare t.d. eða Char. Svo eru án efa fleiri flottir staðir þarna sem á eftir að uppgötva.

Hlakka til næstu ferðar svei mér þá!

Stutt dásamlegt stopp í Gdansk

Birt þann 27. ágúst, 202327. ágúst, 2023 af Freyr

Örstutt stopp á framandi slóðum. Ég hef aldrei komið til Póllands, ekki einu sinni þegar við Sigrún túruðum um Evrópu á Interraili fyrir all nokkrum árum síðan, veit reyndar ekki afhverju við stoppuðum ekki í Póllandi? En núna vorum við að bæta fyrir það, við skruppum til Gdansk í Póllandi, þriggja nátta stopp. Á svona stuttum tíma nær maður vissulega ekki að upplifa allt sem er í boði eða kynnast borginni almennilega, maður er heldur ekki endilega að reyna það. Fyrir okkur átti þessi ferð að vera afslöppunarferð og þvi ekkert stress. En alla vega, hér eru nokkur orð um mína fyrstu upplifun í þessari borg!

Nokkur góð ferðaráð

Hótelgistingin er mikilvægari en maður heldur. Við gistum á frábærum stað, sem er mikilvægt þegar stoppið er stutt, sem sagt að velja hótel sem er vel staðsett miðað við þínar þarfir hverju sinni svo þú komist leiðar þinnar fótgangandi en ert ekki að eyða tíma á hverjum degi í að komast í það sem þú vilt sjá og upplifa. Við vorum á Hilton í gamla bænum, frábært hótel alveg við ánna í hjarta gamla miðbæjarins eða í raun við upphaf gamla miðbæjarins ef svo má að orði komast. Við völdum hótelið vegna þess að við vildum vera í gamla bænum því við ætluðum ekkert að fara í miklar skoðunarferðir en vildum skoða svona það helsta samt og oftast er “gamli bærinn” í borgum Evrópu snotur og huggulegur og vert að skoða. Við völdum þetta hótel reyndar líka því þar er heilsulind sem bíður uppá gufu, sundlaug, rooftop sólbaðsaðstöðu og nudd. Við Sigrún erum líka mikið fyrir rooftop bari og á þessu hóteli er einmitt einn slíkur sem okkur fannst ofsalega fínn. Flottir kokteilar, frábært útsýni yfir gamla bæinn og góð stemning en þegar við vorum þarna var plötusnúður sem hélt uppi stemningunni. Þjónustan mætti hins vegar vera örlítið betri, dálítið hæg fannst okkur en ok maður leggur sumt á sig!

Venjulega er ég búinn að plana mikið fyrir svona borgarferðir, eins og hvað á að skoða, helstu pöbba og veitingastaði og alltaf er ég búinn að bóka nokkra veitingastaði fyrirfram en ekki að þessu sinni, þessi ferð var bara svona skyndi ákvörðun hjá okkur. Ég hef nefnilega lært það af biturri reynslu, þó það hljómi rómantískt, að það getur bara verið frekar súrt að ætla sér bara svona að rölta um og ramba inn á frábæran veitingastað, einhvern falinn fjársjóð í einhverju snotru húsasundi (það er bara í bíómyndum). Það sem gerist iðulega er að þú ert að rölta um, orðinn svangur eða vantar góðan drykk í kropp, hitinn er að drepa þig, þú ert allur þvalur og óþægilegur og þú ferð að leita í dálítilli örvæntingu erftir stað til að svala öllum þörfum þínum á, eitthvað skjól en þú lendir á stað sem reynist svo vera bara svona la la eða jafnvel slæmur. Svo eftir matinn þinn eða drykkinn þá nokkrum skrefum lengra gengur þú fram á ofsalega kósí og flottan stað sem þú hefðir miklu frekar vilja tilla þér á. Þannig var það hjá okkur alla vega hér áður fyrr, áður en við fórum að plana smá fyrir ferðalög okkar. Lífið er of stutt fyrir slæma matarupplifun! Vertu búinn að skoða og plana, og jafnvel bóka borð á nokkrum stöðum fyrirfram. Það er alltaf hægt að afbóka bara ef stemningin er ekki þannig að það henti þér þegar þú ert kominn á áfangastað. Ekki misskilja, þetta á ekki að vera niðurnegld dagskrá sem ekki má víkja út frá, meira svona beinagrind sem má styðjast við ef maður vill. Planið á ekki að valda streitu. Ég gerði þetta ekki í þessari ferð, braut mína eigin reglu, við lentum í veseni fyrsta daginn, römbuðum inn á stað sem lofaði góðu, fullt af fólki á staðnum, flott útsýni yfir litla sæta göngugötu en svo fengum við versta…LANGVERSTA foccacia sem ég hef bara smakkað. Myndi líkja því við strokleður, seigt, gúmmíkennt og bara vont. Bjórinn var fínn og einhver kæfa sem við pöntuðum var í lagi. En upplifunin bara alls ekkert góð. Ykkur til varnar heitir þessi staður Machina eða eitthvað í þeim dúr.

Vert að skoða í mat og drykk

En maður lætur ekki deigan síga heldur leggst bara í smá vísindi eða les smá pistil á Bjór og Matur ;). Við lentum ekki í neinum vandræðum eftir þetta og get ég svo sannarlega mælt með nokkrum stöðum í mat og drykk, sem ég geri hér að neðan. Við vorum ekkert sérstaklega að eltast við pólska matargerð í þessari ferð, sem einkennist dálítið af kjöti, ljúffengum pylsum og eins konar dumplings svo eitthvað sé nefnt.. Svo eru þeir mikið fyrir að súrsa grænmeti á borð við kál og gúrkur. En eins og ég segi þá ætla ég sannarleg ekki að þykjast vita eitthvað um pólskan matarkúltúr, ég skoða það bara síðar. Við smökkuðum reyndar oft alls konar dumplings rétti, allt bara frábært. Ítalskir veitingastaðir eru frekar áberandi allt um kring sem er bara hið besta mál enda elskum við Sigrún ítalska matargerð.

Það eru margir veitingastaðir meðfram Motlawa ánni í gamla bænum

Það eru t.d. nokkrir meðfram Motlawa ánni svo sem Sempre, Geneza, Viceversa ofl.
Við náðum ekki að prófa Sempre sem reyndar lofar góðu ef marka má dóma á netinu, hann var reyndar líka á öðrum stöðum í borgninni og líka í Sopot strandbænum sem ég kem aðeins inná neðar. Geneza og Viceversa fengu hins vegar að elda ofan í okkur. Það er í raun af nóg af taka þarna, ef maður vill snæða við árbakkann, verðlag nokkuð mismunandi auðvitað en ég held að almennt sé lækki verðlag þegar fjær dregur ánni. Viceversa er frekar vænn við budduna, þjónustan vinaleg og maturinn mjög góður, ekki fine dining samt en bara fínn. Reyndar fannst okkur nauta carpaccio-ið sem við fengum okkur í forrétt pínu skrítið en líklega einhver túlkun á réttnum sem við eigum ekki að venjast. Aðalréttirnir voru hins vegar frábærir, óaðfinnanlegt gorgonzola gnocchi og grísa saltimbocca skolað niður með þéttu Primitivo rauðvíni.

Nokkru ofar meðfram ánni sömu meginn er svo Geneza, annar ítalskur staður með mjög flottan mat. Ég held ég myndi frekar mæla með þessum ef valið væri milli þessara tveggja. Kannski er það bara af því að þar fengum við frábært pólskt orange vín sem við fundum ekki annars staðar. Hér er tilvalið að tilla sér og kæla sig niður í steikjandi sólinni með köldum drykk og skoða mannfólkið sem líður hjá. Það var hér sem við settumst niður fyrsta daginn eftir skelfilega foccacia málið og vorum við því dálítið svöng.

Við pöntuðum arancini til að deila. Ég hef borðað arancini marg oft en þessi réttur var líklega sá fallegasti til þessa. 3 fullkomnar stökkar kúlur í basil olíu og með berjasultu, framsetning sem ég er ekki vanur. Glasið af orange víninu kostaði dálítið, eða 48 zloty eða rétt undir 1500kr. Við enduðum líka ferðalag okkar með hádegisverði á Geneza og vorum ofsalega sátt. Ég mæli með bökuðu fíkjunum fylltum með rjómageitaosti og hunangi, svakalegt og öskrandi góð pörun við orange vínið. Ég pantaði líka gnocci sem var ofsalega gott með bragðflækjum sem við höfðum aldrei smakkað áður, sætt, súrt og rjómakennt allt í senn. Hér fengum við okkur líka dumplings fyllt með langelduðu rifnu andakjöti, svakalega gott en svona dumplings er klassíker í pólskri matarmenningu.

Það voru tveir staður sem stóðu uppúr fannst okkur. Fyrst má nefna True sem er frábær “fine dining” staður í frönskum stíl sem ég mæli svo sannarlega með. Þetta kostar alveg smá en þú ert að fá flotta þjónustu og geggjaðan mat, vel þess virði. Óaðfinnanlegur matur og meira að segja espressoið í lokin var fullkomið. Við pöntuðum í forrétt villtar grillaðar argentískar risarækjur í hvítvíni með kókosmjólk, chili og skarlottulauk og svo grillaðan hörpudisk í beurre blanc sósu. Þetta var algerlega geggjað, rækjurnar brögðuðust nánast eins og humar og sósan sem kom með þeim var eins og beint af himnum ofan, ég hefði getað sett þetta á flösku og drukkið í stórum stíl. Sósan kom fullkomlega á móti sterku chiliinu á rækjunum. Aldrei nokkurn tíman hef ég skammað eins góðar rækjur. Harpan kom í beurre blanc sósu með að ég held basil olíu og svo næfurþunnum eplaskífum, salvíu og létt steiktum mandarínu bátum. Blanda sem algerlega gekk upp. Þetta pöruðum við svo með góðu kampavíni en hefðum getað farið í eikað eða smjörað hvítvín á borð við Chardonnay eða Chablis.
Í aðalrétt var það svo “beef tenderloin” með demi glace, grænum sykurbaunum í dásamlegri brúnni smjörsósu og svo smjörsteiktir chantarell sveppir í demi glace og dill soðsósu. Maður velur allar sósur og meðlæti sér eftir eigin höfði. Ég vil þakka Hugrúnu okkar fyrir þessa frábæru ándingu.

Hinn staðurinn er líka við ánna, en bara hinumeginn alveg við litlu hreyfanlegu göngubrúnna. Ostro heitir hann, hann er ítalskur og valinn nr eitt af ítölskum stöðum á svæðinu ef maður treystir internetinu. Ostro er mun ódýrari staður enda sérhæfir hann sig í eldbökuðum flatbökum þannig að ef þú ert pizza aðdáandi þá skaltu ekki missa af þessum stað. Reyndar þó þú borðir ekki einu sinni pizzu þá muntu elska þessar, það getur bara ekki annað verið. Með bestu pizzum sem ég hef smakkað. Við erum að tala um fullkomlega bakaðar súrdeigs pizzur, maður gæti í raun sleppt öllu áleggi og borðað botninn einan og sér en ekki gera það samt, álegið er svo geggjað líka. Pizza nr 11 var stórkostleg, bianco með ítölsku salami, þunnum peruskífum, gorgonzola, mozzarella og valhnetum. Hin pizzan var nr 5 minnir mig,bragðmikil gorgonzola pizza sem sveik ekki. Á matseðlinum er vert að taka eftir vínpöruninni sem þeir mæla með fyrir neðan hverja pizzu, hvort sem er hvítt eða rautt. Skemmtilegt.

Það er ekki hægt að bóka borð hér, maður þarf bara að næta og líklega að standa í smá röð við árbakkann (ekki bak við hús þar sem líka er aðkoma að staðnum) en röðin gengur hratt fyrir sig og verðlaunin eru ríkuleg.

Við tókum svo eftir öðrum stað þarna við ánna sem vakti áhuga okkar aðallega vegna þessa að fyrir utan var alltaf löng biðröð af fólki sem freistuðu þessa að fá borð síðar um kvöldið en það þarf að bóka borð þarna með löngum fyrirvara. Staðurinn heitir Cheleb in Wino, hjómar eins og Seleb í glasi en þýðir held ég brauð og vín. Ég veit ekkert hvort þetta er góður staður eða þess virði að hanga í röð fyrir en hann sker sig alla vega mjög úr þarna við árbakkann með þessa röð fyrir framan og svo er allt húsið upplýst í fjólubláum lit og mikil stemning. Lofar góðu en ómögulegt að segja nema prófa sjálfur.

Bjór í Gdansk

Ég get svo ekki fjallað um veitingastaði hér án þess að nefna Piwnica Rajcó sem er brugghús eða bruggbar staðsettur beint fyrir aftan Neptúnus styttuna sem er eitt helsta tákn Gdansk. Piwnica er bruggbar sem þýðir að þeir brugga allan bjórinn sinn á staðnum og þeir eru líka með mat. Ég smakkaði allan bjórinn frá þeim, 6 tegundir í 4 heimsóknum, allt virkilega vandað og gott. Það er frábært að sitja úti við stóra torgið og sötra bjórinn og leggjast í mannlífsrannsóknir, bara vera og slaka!

Ef hitinn er að drepa þig úti eru stórir gangar og salir neðanjarðar og bar auðvitað líka. Þú getur hér virt fyrir þér brugghúsið og flottu gerjunar og þroskunartankana sem standa í röðum bak við glervegg í öðrum endanum. Þú getur drukkið bjórinn með nokkrum aðferðum, pantaðu staka bjóra í krús 0,3L , 0,5 eða 1L eða ef þú ert sjálfstæður getur þú keypt kort og dælt þínum bjór sjálfur að eigin vali. Svo er líka hægt að fá bjórturn, ef þú ert í góðum félagsskap og smekkur ykkar er eins. Turninn er þá fullur af bjór sem kemur á borð til þín. Það er svo krani neðst og þú dælir sjálfur beint í glösin ykkar. Loks er hægt að fá smakkbakka sem alltaf er góð hugmynd ef maður veit ekkert hvað maður vill.

Maturinn ku líka vara mjög góður, ég get ekki tjáð mig mikið um hann en ég fékk mér bara einn smárétt þarna, anda dumplings sem voru fáránlega góðir.

Ég ætla ekki að reyna að ráðskast með þig mikið en gerðu það fyrir mig að smakka Baltic Porterinn þeirra, hann er frábær 8% baltic porter sem er stíll sem fundinn var upp á þessum slóðum. Kannski ekki bestur í hitanum en fullkominn að kvöldi dags. Svo er Amberinn þeirra skemmtilegur, fullkominn matarbjór ef þú vilt fara í matseðilinn líka.
Það eru fleiri bjórstaðir í Gdansk, meira að segja slatti af craft börum en ég skoðaði þá ekki í þessari ferð, þetta var bara ekki þannig ferð. Svo er annar bruggbar í gamla bænum, Brovarnia sem státar af besta bjór Póllands að þeirra eigin sögn. Þessi staður er auglýstur bak og fyrir t.d. á flugvellinum og víðar. Staðurinn sem er staðsettur á neðri hæð Hótel Gdansk kemur líka upp ofarlega þegar maður leitar á netinu eftir bestu veitingastöðum borgarinnar. Við borðuðum ekki þarna en ég greip einn IPA sem var stórkostlegur. Ég sé að það er vel hægt að fara hingað í sérstaka bjórferð, set það á to do lista hjá mér.

Gdansk, gamli bærinn

Varðandi borgina sjálfa þá get ég bara tjáð mig um gamla miðbæinn, fyrir okkur í þessari ferð var hann bara alveg nóg. Þetta er ægilega fallegur bær, hreinlegur, enginn hundakúkur á götum, ekki sorp eða klóaklykt sem gýs upp, ekkert cannabis ský sem maður gengur inní eins og víða er orðið í öðrum borgum, engir betlarar eða slíkt. Maður upplifir öryggi og fólk hér almennt vinalegt. Ég heyrði enga amerísku, enga íslensku og varla skandinavísku ef út í það er farið, hér virðast flestir vera frá slavneskum þjóðum sem er frábært. Ég nenni ekki að hitta nágranna minn á ferðalögum mínum erlendis, nema jú ef það eru Maggi og Björk, Hreimur eða Darri og frú auðvitað…já ok líka þið hin ef þið eruð að lesa, æi þið fattið hvað ég meina? Það er miður ágúst og bærinn dálítið pakkaður af fólki, sérstaklega meðfram ánni og á stærstu verslunargötunum. Líklega væri betra að vera hér í júní eða september? Byggingarstíll er ægifagur, ég veit ekki enn á hvað hann minnir en það er eins og blanda af Prag, Stokkhólmi með smá Köben og dash af Brussel. Ofsalega skemmtilegt.

Verðlag, já við spáum í það alltaf, ég varð pínu fyrir vonbrigðum, ég var að búast við mun lægra verði en mögulega hef ég verið að flækjast inn á dýrari staði bæjarins, ég veit ekki en alla vega, sums staðar var rauðvínsglasið eða hvítvínið á svipuðu verði og heima, kampavín var dýrt eins og reyndar víðast hvar í heiminum en bjórglasið var samt alltaf töluvert lægra en heima og kokteilar rokkuðu frá um 800kr og upp í kannski 2000 kr eftir því hvar þú varst staddur. Verðlag meðfram ánni virðist nokkuð hærra en þegar fjær dregur ánni en það er svo sem vel þekkt í öðrum borgum.

Sopot strandbærinn

Ég ætla ekki að hafa þetta mikið lengra en má samt til með að nefna Sopot sem er lítill strandbær skammt frá Gdansk. Það tekur um 20 mín með Uber eða Taxa að fara frá gamla bænum t.d. Ég mæli með að fara dálítið snemma dags og eyða heilum degi og kvöldstund í þessum bæ. Stefnið á White Marlin sem liggur alveg við ströndina og röltið svo þaðan um svæðið. Það er lítill miðbæjarkjarni þarna með aragrúa af veitingastöðum og svo er mikið að gerast í kringum hótelin sem liggja við ströndina. Þetta er mjög huggulegt svæði. Það er notalegt að tilla sér á einhvern strandbarinn og fá sér drykk eða bara skella sér á ströndina og baða sig í Eystrasaltinu. Þarna er líka gríðarlega löng timburbryggja, sú stærsta í Evrópu takk fyrir. Þú borgar 10 Zloty fyrir að rölta út á hana, mjög skemmtilegt rölt. Á enda bryggjunnar er veitingastaður ef maður er svangur.

Við skoðuðum því miður ekki mikið af Sopot, komum heldur seint þangað en þetta lofaði allt góðu. Ég get þó mælt með strandbarnum á White Marlin, við snæddum reyndar kvöldverð þar líka en það voru engir flugeldar, maturinn var fínn en þjónusta mjög mjög hæg sem kannski er alveg í lagi því staðsetningin er geggjuð. Alveg við ströndina og hægt að sitja líka beint á sandinum við borð undir sólhlíf. Gdansk verður sannarlega heimsótt aftur og Sopot er líka komið á to do listann hjá mér.